اگر آدمی هنگامی که اوضاع بر وقف مرادش نیست و حتی بر ضد او می نماید‏‏‎، آرامش و وقارش را

حفظ کند و سلامت و اشتهایش را از دست ندهد و سرشار از شادمانی و خرسندی باشد، به

مقام تسلط رسیده است.آنگاه است که او خواهد توانست (( نهیب براورد بر بادها و دریاها، تا

آرامش کامل پدید آید. ))

و عنان هر اوضاع و شرایطی را در کف اختیار بگیرد.زیرا انگاه کلام او عصای معجزه گر اوست.